AMOR EN DÚAS PERSOAS (1ª e 3ª)
Poema de ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO
Fora anunciado amor
súbitamente
 |
| Sebas Anxo. Mixta sobre papel. 2001 |
I
Teño amor.
Veu paseniño co seu arrecendo suave
inquietando un corazón cheo de fume,
o fume da confusión
que tantas paisaxes esburaca.
Teño o amor.
Acariñeino nos meus beizos invisibles
moi preto da beira da loucura.
Deixoume unhas verbas insondables
tras invadir o meu espacio.
Teño o amor
adurmiñado pola brisa e sinto a súa presencia
envolta en soños desarmados
que corren pola néboa.
Teño o amor
e pérdome na paixón dos seus lindeiros.
II
Ten o amor adormecido pola brisa
invadindo o seu espacio.
Sente a súa presencia
envolta en soños desarmados
que corren pola néboa da indecencia.
Ten o amor e pérdese na paixón
enrelada polos dedos da ferruxe.
ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO.
Do libro:
"NA AGONÍA DOS OUTONOS EN SILENCIO". Edicións do Castro