Entre le ciel e o chan

Ao son do papel que me acompaña como seres que foron proxectos...

Agora ahí no chan                       moi lonxe das paredes-ceo
Maltratados e esquecidos

Non serven para                  marco-madeira-branca-negra-caixa
Agarimosamente acolledora onde o visitante-vexo             queda

Agora ninguén mira                                         xa non

Xa non son eles

Algún día os recoñecín como dignos anacos de verdadeiro   collage

Pero creo na gracia do tempo       e       no azar que me ilumina

Creo nas sortes que veñen de lugares                 descoñecidos

Sí é un bon comezo para compartir

                                                   sebas anxo

Gracias por esta maravillosa desfeita de papel